Alle nieuws over The Red Strats, zij spelen Shadows muziek uit de Sixties met een hoog Cliff Richard gehalte!

alt="" style='position:absolute;left:0;text-align:left;top:0;z-index:2' from="487.5pt,47.25pt" to="708pt,47.25pt" strokecolor="yellow"/>

Ach...... je weet hoe dat gaat. Je zit nog op school, de Johannes Postschool in Hoorn en er gebeurde van alles. De jaren 60, de tijd van Puch en Kreidler en van The Mods en The Rockers (Kikkers en Pleiners).
Ik behoorde tot de eerste groep met de bekende opa-vestjes, broeken met zeer wijd uitlopende broekspijpen en suede sluipers en uiteraard een rood/zwarte Puch met "buffel"stuur. Ook de muziek veranderde door de opkomst van o.a. Beatles, Stones, Kinks en Cliff en The Shadows. Je slaapkamerdeur - en muren hingen vol met muziekposters en je kocht je eerste gitaar, zo'n goedkoop kreng waar je je vingers op kapot speelde.
Je kende elk nummer van de top-40 uit je hoofd en in de vakantie ging je bollenrapen om een echte basgitaar bij elkaar te sparen, in dit geval een semi-acoustische Egmond bij muziekhandel Wassenaar in de Kerksteeg in Hoorn. Mijn eerste muzikale ervaringen in groepsverband was bij The Harolds met Ben Bontan als sologitarist, Harry Vlaar als zanger/slagitarist en Ton Kool als drummer. Het repertoire was
> hoofdzakelijk Cliff en Shadows-achtige nummers en we speelden over de befaamde Vox installatie van Ben met af en toe een optreden.
Na verloop van tijd verruilde ik The Harolds voor The Snakes, een band die was geformeerd rond een aantal schoolvrienden (Bam Reurslag slaggitaar, Ernst Latuasan sologitaar en Rob Dubbe drums). Ook de muziekkeuze veranderde naar het wat ruigere werk van o.a. The Kinks, Stones en The Who. Na wat personeelswisselingen met o.a. Gerry Voortman als zanger en Kees van Zelst als drummer en een behoorlijk breed repertoire kwamen er steeds meer optredens in en in de buurt van Hoorn (o.a. in hotel De Valk en de oude Parkschouwburg) en hadden we zelfs een bescheiden fanclub. Omdat onze apparatuur niet van professionele kwaliteit was maakte de soldeerbout overuren. Ernst Latuasan werd vervangen door Ton Mels als sologitarist en kwam Willem Woestenburg ons versterken als toetsenist. De naam van de band werd veranderd in Brainshocking Doctor Saville Cooporated With The Roundhouse Association (onze drummer had deze tekst ooit gelezen in een Amerikaanse thriller).
Omdat deze naam te groot was om op de voorkant van de bassdrum te plakken hebben we het uiteindelijk maar ingekort tot Saville Roundhouse.
In die tijd was de uitstraling van een band zeker zo belangrijk als het volume en de kwaliteit van de muziek. Je deed als band mee als de backline hoofdzakelijk bestond uit een muur van speakerkasten e.d. Dus gingen we onze apparatuur, mede uit geldgebrek, zelf bouwen naar voorbeeld van de bekende Marshalltorens. Mijn 30 watt Dynacord verstekertje werd omgebouwd tot een heuse Marshalltop met daaronder 2 enorme 4 x 10 inch speakerboxen. De installatie was zo hoog geworden dat ik een kruk nodig had om de knoppen van de versterker te bedienen.
> Maar het zag er allemaal heel gelikt uit, niet van echt te onderscheiden, tot jaloezie van de concurerende bands. Ik speelde toen op een witte vijfhoekige Vox bas (volgens mij had Brian Jones van The Stones zo'n model als slaggitaar). Ons repertoire bestond naast Beatles, Stones, Kinks en Jimmy Hendrix ook uit nummers van wat minder bekende Amerikaanse groepen (underground). Uiteindelijk was de band geen lang even beschoren (de keuze om professioneel door te gaan of amateur te blijven) en viel uiteen. Daarna voor kortere of langere tijd in verschillende bands gespeeld/ingevallen o.a. The Beat Boys en The Thunderbirds. Met de
laatste band met Mara Koning ( nog steeds actief bij The Mordants) als zangeres en Aad Brands als manager, speelde we geregeld tijdens het carnaval in Brabant en Limburg. Uiteindelijk kon ik mijn draai toch niet echt vinden in dit muziekgenre en heb lange tijd geen basgitaar meer aangeraakt, uiteindelijk alle apparatuur verkocht en inmiddels verhuisd naar de Zaanstreek.
Maar zoals gewoonlijk begon het na verloop van tijd toch weer te kriebelen en werd ik via mijn basgitaarleraar in contact gebracht met de band Breeze uit Krommenie die een basgitarist zocht. In deze band heb ik ongeveer 2 jaar gespeeld. De band viel helaas uiteen en kwam ik via via terecht bij New Spectacle uit Hoorn. Deze band bestond uit Hans Groot als sologitarist/zanger, Ernst Kraft van Ermel als solo/slaggitarist/zanger en Dirk Louwen als drummer/zanger. Als basis bestond het repertoire hoofdzakelijk uit Cliff en Shadowsnummers.
Langzamerhand werden er steeds meer zang- en rocknummers aan toegevoegd zodat we een breed scala aan nummer op de playlist hadden staan. In deze band heb ik zo'n 5 jaar gespeeld en opgetreden.
En nu via Ben Bontan The Red Strats, een groep ongelooflijk muzikale en prettige mensen waar ik me bijzonder bij thuis voel en waarvan ik hoop nog lang deel van te kunnen uitmaken.

alt="" style='position:absolute;left:0;text-align:left;top:0;flip:x;z-index:1' from="105.75pt,99pt" to="105.75pt,1429.5pt" strokecolor="gray"/>